Antzerkia arte-adierazpen erresilientea da. Krisian beti, biziraun nahirik beti, arreta erakartzeko eta harritzeko asmoarekin beti. Arazoak arazo, bizirik dirau, eta hori ez da gutxi. Istorioak kontatzeko duen gaitasunak eta bere zuzeneko izaera bakan horrek une jakin batean eta espazio jakin batean gertatzen baita jarraitzen dute guregan lilura sortzen. Agian ñabardura horietan dago bere erresilientziaren sekretua, eta, horrekin batera antzerkiak berezkoa duen gaitasunean egoerak muturrera eramateko, non normaltasuna modu aldakorrean desegin eta berregiten den. Adimen artifizialak hain emana hala bizitza erraztera nola gu geu ordezkatzera eginahalak eta bi egin beharko ditu antzerki-ekintza erreplikatu eta kopiatzeko.